(ur. 1990), dramatopisarz, reżyser, eseista, kompozytor muzyki teatralnej. Jest absolwentem polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim (2015) i reżyserii na Akademii Teatralnej im. A. Zelwerowicza w Warszawie (2019). Jest autorem dramatów – to m.in: „Lalki” (2010, publikacja w „Dialogu” 7-8/2010, prapremiera w Teatrze Witkacego w Zakopanem), przełożonego, wydanego i zrealizowanego we Francji („Lalki”/”Les poupéss” Universitaires du Mirail, przekład: Kinga Joucaviel), „Origami” (2011, inspirowana „Oziminą” Wacława Berenta, prapremiera: XII Dni Dramaturgii,  Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu, reż. T.  Węgorzewski), „Aż do samego końca” (prapremiera w Teatrze Polskiego Radia, PR I, reż. Julia Mark) oraz „Szczegółowa teoria życia i umierania” (publikacja „Dialogu”, 5/2018 i antologia „Polska jest mitem”, premiera: Teatr Polskiego Radia, przekład na niemiecki: Saskia Herklotz) i „Wzór na pole trójkąta” (2020, Nowy Teatr w Słupsku, reż. Jan Hussakowski). Reżyseruje spektakle dramatyczne (przedstawienia zrealizowane na podstawie dzieł T. Różewicza w OPT Gardzienice: „Matka odchodzi”, 2015, „Świadkowie albo nasza mała stabilizacja”, 2016, „Nora” Ibsena, Scena Polska, Tešinske Divadlo w Cieszynie, 2020, „Dziewiąty dzień księżycowy” Hromowej, Teatr im. Adama Mickiewicza w Częstochowie, 2021, „Powrót” Bukowskiego i Zdunika, Teatr Miejski w Gliwicach, 2021), słuchowiska w Teatrze Polskiego Radia (2017, „Gate 0”, 2018, „Szczegółowa teoria życia i umierania”, 2020, „Las” na podstawie własnych tekstów, 2019, „Rzeczy, których nie wyrzuciłem” Wichy, 2020, „Cisza” Rusek, „Ba!” Kassa, 2020, „Intruz” Maeterlincka, 2021), spektakle telewizyjne (2018, „Pradziady” Kuczoka, cykl „Teatroteka” WFDiF), opery (2017, „Francesco” Cavalli, Il Giasone, TCN – AT Warszawa) oraz koncerty („Dobranoc” na podstawie własnego scenariusza, Festiwal Gorzkie Żale – Nowe Epifanie, 2016). W 2018 roku został laureatem Nagrody Talanton za najlepszy debiut dramaturgiczny na antenie radiowej Jedynki. W uzasadnieniu napisano: „Za umiejętność pisania o tym, czego nie widać. Za stworzenie własnego stylu, który łączy tradycję z nowoczesnością”. Z kolei słuchowisko „Szczegółowa teoria życia i umierania” zdobyło Nagrodę Honorową im. Krzysztofa Zaleskiego za twórczość odrzucającą stereotypy i łatwe nowinki, umocowaną w pamięci i historii, dotyczącą problemów współczesności na XIX Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Telewizji Polskiej „Dwa Teatry – Sopot 2019”. Jest też trzykrotnym półfinalistą Gdyńskiej Nagrody Dramaturgicznej (2012, 2018, 2020). Spektakl telewizyjny „Pradziady” zdobył Bronze Remi na 53 Międzynarodowym Festiwalu Filmowym WorldFest w Houston w kategorii Independent Shorts – Dramatic – Adaptation. Komponuje muzykę do spektakli dramatycznych i słuchowisk, jest także autorem opracowań muzycznych. Jest eseistą i krytykiem kulturalnym, pisze o literaturze, muzyce, filmie i teatrze. Swoje teksty publikował m.in w „Dwutygodniku”, „Ruchu Muzycznym” i „Teatrze”, a także w programach operowych i festiwalowych oraz katalogach wystaw. Jego teksty naukowe były umieszczane w periodykach literaturoznawczych i kulturoznawczych oraz tomach zbiorowych. W 2017 roku opublikował monografię Teoria polskiego dramatu postsakralnego na przykładzie twórczości Stanisława Wyspiańskiego i Tadeusza Różewicza (Wydawnictwo: Wydział Polonistyki UW). Był stypendystą m.in Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego, Rektora Uniwersytetu Warszawskiego i Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz laureatem Stypendium Artystycznego Miasta Stołecznego Warszawy. [www.michalzdunik.pl]