Czytelnicy „Teatrologii” mogli się dziwić, że nie zajmujemy stanowiska w toczącej się od kilku tygodni w mediach – mimo iż tłumionej w tych o charakterze lewicowo-liberalnym – dyskusji o rocznym bilansie dyrekcji Moniki Strzępki i jej Kolektywu w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. W przeciwieństwie do wielu uczestników debaty nie zaskakują nas w ogóle konsekwencje realizacji ideologii lewicowej, feministycznej i ekologicznej w Dramatycznym. Trafnie je przewidywaliśmy. Dla tych, którzy jednak oczekują od nas ustosunkowania się do zachowań Strzępki i innych twórców teatru progresywnego dobitnym, choć nieco zawoalowanym komentarzem będzie natomiast publikowany w tej edycji felieton Marka Kochana Letnie warsztaty przemocowe. Czytelnikom pozostawiamy rozpoznawanie osób ze środowiska teatralnego w karykaturalny sposób ukazanych w tym felietonie.
Justyna Kozłowska obejrzała w Teatrze Powszechnym w Warszawie spektakl Michała Zadary oparty na utworze Daria Fo Przypadkowa śmierć anarchisty. Zadara utwór włoskiego komunisty napisany w apogeum kontrkultury przeniósł w realia dzisiejszej Polski. Jego spektakl w zasadzie porusza problem łamania prawa i nadużywania przemocy przez policjantów, ale największy aplauz w trakcie jego grania wzbudza podarcie wizerunku prezydenta Andrzeja Dudy. Zadara wzorem amerykańskich liberałów próbuje więc podważyć zarówno autorytet prezydenta, jak i policji mającej bronić porządku społecznego w trakcie przygotowywanej rewolty.
Kamil Bujny omawia przedstawienie dyplomowe Wydziału Aktorskiego wrocławskiej filii Akademii Sztuk Teatralnych im. Wyspiańskiego w Krakowie na podstawie dramatu Pawła Wolaka Moje serce mój lód opublikowanego w czerwcu 2021 w „Dialogu”. Spektakl o dorastającej dziewczynie wyreżyserował niegdysiejszy duet z teatru legnickiego Paweł i Katarzyna (PiK), czyli Wolak wraz z żoną Katarzyną Dworak.
W Zapowiedziach zapraszamy wraz z Muzeum Łazienki Królewskie na dwudniowe seminarium dramatologiczno-teatrologiczne „Noc listopadowa” w Łazienkach 25 i 26 listopada.
rw.
