Publikujemy dziś nowy blok dramaturgiczny poświęcony sztuce Artura Grabowskiego W nocy lepiej widać głosy. Można w niej odnaleźć wiele inspiracji – również tę pandemiczną. Ponieważ już mamy trzy dramaty pandemiczne więc sztuka Artura Grabowskiego staje się, by tak rzec, D’Artagnanem. Zresztą podobnie jak u Dumasa, w tej sztuce też chodzi o miłość.
Z Arturem Grabowskim rozmawia, jak zawsze z autorami dramatów, które publikujemy, Jola Hinc-Mackiewicz. Tym razem jednak Jola występuje w dwóch rolach. Ona też bowiem wyreżyserowała czytanie dwudziestominutowego fragmentu publikowanej dziś sztuki wykorzystując swoje wieloletnie doświadczenie w Teatrze Adekwatnym i Teatrze Efemerycznym. Korzystała zresztą ze wsparcia Tomasza Wójcika, który tę ciągłość z teatrem Henryka Boukołowskiego i Magdy Teresy Wójcik ugruntowuje.
W czytaniu tekstu Artura Grabowskiego wystąpili wspaniali aktorzy, na swój sposób wręcz każdy z nich jest charyzmatyczny – jesteśmy szczęśliwi, że wzięli udział w tym projekcie: Arleta Godziszewska, Agnieszka Możejko-Szekowska i Marek Cichucki.
Jesteśmy też bardzo wdzięczni za pomoc Jackowi Sawickiemu, Wojciechowi Kitlasowi i Robertowi Ostrowskiemu jak również Archibial Media za bezinteresowną pomoc przy realizacji tego nagrania.
Katarzyna Wojtysiak-Wawrzyniak opisała zaś sztukę Artura Grabowskiego domykając ten nowy blok dramaturgiczny.
Drukujemy też dwie recenzje z niedawnych premier, obie z Teatrów Współczesnych – w Warszawie i w Szczecinie.
A Rafał Węgrzyniak w felietonie Z lewa i prawa pokazuje jak wygląda nasza codzienność i że przeciwieństwa się przyciągają.
jhs.
