W późnych godzinach popołudniowych 22 lutego 2024 roku zmarł Rafał Węgrzyniak – wyjątkowy historyk i krytyk teatru, edytor, ceniony felietonista, publicysta radiowy i telewizyjny. Swoje teksty publikował w „Pamiętniku Teatralnym”, którego był redaktorem, „Teatrze”, „Dialogu”, „Didaskaliach” oraz „Notatniku Teatralnym”. W 2019 roku wszedł w skład redakcji „Teatrologii.info” i wspólnie budowaliśmy i kształtowaliśmy formę oraz styl pisma. Tu ukazywały się jego recenzje, felietony, artykuły.
Rafał Węgrzyniak urodził się 24 października 1960 roku w dolnośląskich Polkowicach. Związany z Kamienną Górą, Wrocławiem i Warszawą, ostatecznie osiadł w podwarszawskim Konstancinie-Jeziornej. Bardzo lubił swoje mieszkanie na Mirkowie, pobliski kościół parafialny Świętego Józefa Oblubieńca NMP, w którym chętnie się modlił, konstanciński Park Zdrojowy im. hr. Witolda Skórzewskiego czy targ „Grapa”, gdzie robił cotygodniowe zakupy.
Dzisiejsze wydanie, przypadające na ostatni dzień lutego przestępnego roku 2024, jest pierwszym od blisko pięciu lat numerem bez Rafała. Nie publikujemy w nim żadnych tekstów, by w ciszy pobyć z Nim i Jego niepowtarzalnym pisaniem o teatrze, do czego wszystkich chętnych gorąco zapraszamy.
Nieprzeciętną, charakterystyczną postać i temperament Rafała oraz Jego okazały i znaczący, niejednokrotnie przełomowy dla rodzimej kultury, dorobek będziemy starali się przybliżać i ocalić od zapomnienia. W najbliższym czasie przygotujemy Jego sylwetkę, planujemy też publikację Jego tekstów i wystąpień.
Odszedł nagle i zupełnie niespodziewanie, w trakcie prac nad różnymi przedsięwzięciami i realizowanymi planami. Jeszcze rano w feralny czwartek ukazała się w „Teatrologii.info” Jego recenzja książki Maryli Zielińskiej To. Biografia Jerzego Grzegorzewskiego i wstępniak w którym wspominał niedawno zmarłą Dorotę Szczerbę, młodszą córkę prof. Raszewskiego, której śmierć bardzo przeżył, jeszcze wysłał w tym dniu swój tekst poświęcony Szymonowi Syrkusowi i Michałowi Weichertowi Totalna i uboga scena symultaniczna w historii awangardy w Polsce do PAN-owskiego Biuletynu Historii Sztuki. Nie zdążył już wyjść z Instytutu Teatralnego na Wiejskiej, gdzie pracował, na premierę Geniusza w Teatrze Polonia, którego bardzo chciał obejrzeć, i pisał już o nim w jednym ze swych wcześniejszych felietonów. Nie pojedzie już do Krakowa na premierę Wesela Mai Kleczewskiej w Teatrze im. J. Słowackiego, by zobaczyć dramat Wyspiańskiego, który pasjonował Go przez całe zawodowe życie. Nie dokończy prac nad przygotowywaną w Łazienkach wystawą „Ikonosfera Wyspiańskiego. Noc Listopadowa w Łazienkach Królewskich”. Nie wygłosi kolejnego wykładu na Studiach Podyplomowych w Instytucie Sztuki PAN. Nie…, nie…, nie…
Dziękujemy serdecznie wszystkim, od których wyrazy współczucia i bólu napływają do nas cały czas. O mszy świętej żałobnej, pogrzebie i bezpośrednio po nim odbywającej się stypie – spotkaniu poinformujemy, jak tylko będzie znany ich termin.
redakcja.
