Pomyślałem, że o odpocznę od ciężkich dramatów społeczno-polityczno-egzystencjalnych i napiszę dla odmiany coś prostego i czystego, jak podanie […]
Felietony
Jagoda Hernik Spalińska / PANI DOROTA NIE WIE, CO ROBIŁA
Od dłuższego czasu odzywam się już tylko wtedy, gdy się bardzo zdenerwuję. Metoda „serenity now” uratowała mnie przed […]
Antoni Winch / ZRYWANIE BOKÓW – ZGRZYTANIE ZĘBÓW
Los bohaterów Na pełnym morzu oraz Strip-tease’u Sławomira Mrożka pokazuje, co nowoczesność – epoka, która weszła na arenę […]
Jarosław Komorowski / PIEŚŃ KAWALERÓW KSIĘŻYCA
Sierpień. W Gdańsku po raz dwudziesty szósty Festiwal Szekspirowski – a w pamięci ulubiony wariant „To be, or […]
Rafał Węgrzyniak / ZBIGNIEWA RASZEWSKIEGO SZKOŁA KRYTYKI
Mija właśnie trzydzieści lat od śmierci Zbigniewa Raszewskiego. Jest znamienne, że niedawno stał się on poniekąd postacią w […]
Paweł Jurek / NA ZIEMI I W TEATRZE. MINIATURY SCENICZNE (31-33). „HONORARIUM W NATURZE”, „KATASTROFA KLIMATYCZNA”, „PODARUJ MI SWÓJ POŻAR”.
31. Honorarium w naturze Postaci: Dyrektor Teatru Dramatopisarz Kelner 1. Gabinet dyrektora. Dramatopisarz siedzi naprzeciwko Dyrektora. – Mam […]
Marek Kochan / NOWY WSPANIAŁY ŚLUB
W teatrach wakacje, ale już wiadomo jaka sztuka będzie hitem nadchodzącego sezonu. Trwają próby. Koprodukcja Polskiego i Dramatycznego […]
SPROSTOWANIE TVP W SPRAWIE FELIETONU „CHYBIONA INSYNUACJA”
Publikujemy sprostowanie, które otrzymaliśmy od Telewizji Polskiej.
Jarosław Jakubowski / ZAMOJSKIE ZASTYGNIĘCIA
Pierwszy raz byłem w Zamościu, i to od razu na Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej. […]
Rafał Węgrzyniak / CHYBIONA INSYNUACJA
W przeddzień Bożego Ciała pojawiłem się niczym Piłat w Credo w rozważaniach felietonisty portalu Teatralny.pl z cyklu Kołonotatnik. […]
Antoni Winch / COFNIĘCIE KULTURY. FIU, FIU, PANIE DZIEJKU, FIU, FIU – 3. ORDER ORDY
Zachód, mniej więcej od czasu Oświecenia, kibluje w klasie o profilu humanistyczno-postępowym, celująco oblewając kolejne sprawdziany u Magistry […]
Jarosław Komorowski / CZEGO SIĘ NAWET NIE PRZYPUSZCZA
Gdy Teofil Borkowski przybył we wrześniu 1858 do Kijowa, był czterdziestotrzyletnim dyrektorem wędrownego zespołu, bogatym w teatralne doświadczenia. […]