Od redakcji 38(91), czyli pierwsze Powidoki 14 stycznia 2021 W dzisiejszej edycji teatrologii.info po raz pierwszy publikujemy felieton Elżbiety Morawiec z cyklu Powidoki. Tytuł cyklu nawiązuje do jej książki Powidoki teatru, napisanej pierwotnie jako doktorat, w 1981 w czasie rozluźnienia cenzury po sierpniowej rewolcie, ale z powodu wprowadzenia stanu wojennego wydanej już po upadku komunizmu, bo w roku 1991. Składa się ona z siedmiu szkiców poświęconych dorobkowi Konrada Swinarskiego, Kazimierza Dejmka, Jerzego Grotowskiego, Tadeusza Kantora, Jerzego Grzegorzewskiego, poznańskich Ósemek oraz Adama Hanuszkiewicza, jako różnych przejawów świadomości w powojennym teatrze polskim. W szkicach tych uderza połączenie doskonałego warsztatu krytyka precyzyjnie opisującego i przenikliwie interpretującego spektakle ze zdolnością do tworzenia intelektualnych syntez. Zgodnie przyjmuje się, że Teatr Stary w Krakowie, szczególnie za dyrekcji Jana Pawła Gawlika, był najważniejszym polskim teatrem. Nie ulega wątpliwości, że miał też krytyka na swoją miarę, a była nim właśnie Elżbieta Morawiec. Nieprzypadkowo jej ostatnią jak dotąd książką jest wydany w 2018 roku Teatr Stary jaki był 1945-2000. Przez ostatnie ćwierćwiecze Elżbieta Morawiec, za niezależne poglądy usunięta z głównego nurtu krytyki teatralnej, związana była jako autorka z krakowskim kwartalnikiem konserwatystów „Arcana”, które redagował do 2012 historyk Andrzej Nowak. To jego najnowszej pracy, o polskiej myśli politycznej, Elżbieta Morawiec poświęca pierwszy felieton. Może to zdumiewać tylko ignorantów. Przecież Zbigniew Raszewski przekonywał, że gdy na scenie krakowskiej powstawały inscenizacje Stanisława Wyspiańskiego, najświetniejszym sprawozdawcą teatralnym był historyk o prawicowych przekonaniach, Feliks Koneczny, ogłaszający swe recenzje w „Przeglądzie Polskim”, miesięczniku krakowskich stańczyków. A profesora Andrzeja Nowaka redakcja teatrologii.info spotkała ponad rok temu w Krakowie w Teatrze Kameralnym na przedstawieniu Panien z Wilka. Pomimo pandemii życie teatralne się toczy dalej, również dzieci mają swoje spektakle on-line. Noworoczną premierę w warszawskim Teatrze „Lalka” recenzuje Marzena Kuraś. rw.