W tej edycji teatrologii.pl publikujemy aż siedem recenzji, z których dwie dotyczą przedstawień zagranicznych. Aleksandra Wach obejrzała we Wrocławiu postdramatyczny spektakl słynnego szwajcarskiego reżysera Christopha Marthalera King Size. Rozgrywa się on w pokoju hotelowym przy akompaniamencie pianina, a stanowi połączenie absurdalnego komizmu i melancholii. Z kolei Karol Rawski wybrał się w Gdańsku na czeskie przedstawienie z Brna, Hamlet on the Road, na kanwie tragedii Williama Shakespeare’a niejako odgrywanej przez wędrowną trupę aktorską. Justyna Kozłowska w warszawskim Ateneum widziała spektakl Zesłanie, oparty na wspomnieniach Krzysztofa Wolickiego z pobytu w Cytadeli Warszawskiej i na Syberii. Jak przystało na ucznia Witolda Gombrowicza i wielokrotnego realizatora Trans-Atlantyku, Mikołaj Grabowski ukazał martyrologię Polaków w Imperium Rosyjskim w sposób tragikomiczny, wystawił jak gdyby Inny świat Gustawa Herlinga-Grudzińskiego na wesoło. Andrzej Dąbrówka w Teatrze Telewizji obejrzał tragedię Karola Huberta Rostworowskiego Judasz z Kariothu, po raz pierwszy wystawioną w Krakowie w 1913 roku. Tytułową rolę w tragedii Rostworowskiego grywał z powodzeniem przez szereg sezonów Ludwik Solski. W uwspółcześnionym spektaklu Igora Gorzkowskiego w Judasza wcielił się Łukasz Lewandowski, który po odejściu z Teatru Dramatycznego wysuwa się na pierwszy plan w obsadzie Zesłania w Ateneum. Lewandowski udowadnia znowu, choćby po przeistoczeniu się w Grotowskiego w Sztuce intonacji Słobodzianka na scenie Dramatycznego, że jest obecnie najwybitniejszym aktorem średniego pokolenia w Polsce. A przy tym jest znakomity zarówno jako komik, jak i tragik. W naszym piśmie publikowaliśmy sztukę Antoniego Wincha Barabasz na Golgocie, w której realizacji wideo Łukasz Lewandowski zagrał rolę tytułową. Magdalena Mikrut-Majeranek w Teatrze Śląskim w Katowicach zobaczyła kolejne przedstawienie Justyny Łagowskiej, znanej scenografki Jana Klaty, na motywach filmu Larsa von Triera Przełamując fale o kobiecie, która z miłości do męża stała się świętą jawnogrzesznicą. Natomiast Artur Grabowski w krakowskim Teatrze Barakah, który dwa lata temu wystawił Przełamując fale, ujrzał spektakl Michała Telegi Marzyciele, zainspirowany filmem Bernarda Bertolucciego toczącym się w ogarniętym rewolucją seksualną Paryżu w maju 1968. Nasza górnośląska recenzentka wybrała się jeszcze do Teatru Zagłębia w Sosnowcu na farsę Przemysława Pilarskiego Kto puka? piętnującą podwójne życie seksualne prowadzone jakoby przez polityków w Polsce pod rządami katolickich konserwatystów. Ogłaszamy kolejny felieton naszego stałego współpracownika Antoniego Wincha, który wczoraj objął stanowisko redaktora naczelnego miesięcznika „Dialog”. Esej Wincha Ahoj! jest osnuty wokół utworu bułgarskiego dramatopisarza Christa Bojczewa Orkiestra Titanic. Winch interpretuje sztukę Bojczewa poprzez studium Martina Esslina Teatru absurdu, wydobywając jej powinowactwa z Czekając na Godota Samuela Becketta. Kwestie te są znane naszemu Felietoniście, który wydał zarówno książkę Dramat ciemnych gier. Teatr absurdu pre-postczłowieka (Warszawa 2015) jak i, ostatnio, zbiór esejów Szkoda Zachodu Witkacy – Mrożek – Levin o egzystencji w dobie ponowoczesności (Warszawa 2021). Zapowiadamy także festiwal, nad którym objęliśmy patronat medialny, czyli 63. Kaliskie Spotkania Teatralne tradycyjnie już skupione na sztuce aktorskiej.

rw.